Meet the Warriors
Door: Wilmar
Blijf op de hoogte en volg Wilmar & José
13 April 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Welkom bij ons 7e blog alweer! Het einde komt in zicht. Maar we zijn er nog niet!
In Taupo hebben we kunnen ontspannen en hebben de beentjes rust gekregen. De volgende dag gaan we verder naar Rotorua, dit is een van de meest toeristische steden van het noordereiland. De omgeving waar we doorheen rijden is minder indrukwekkend dan op het zuidereiland. Voordat we naar Rotorua gaan, bezoeken we een klein dorpje vlakbij Matamata. Het is eigenlijk meer een heuvel met water en een schitterende brug. Het gras is daar groener dan in de rest van Nieuw-Zeeland, en de bomen en planten staan daar zelfs nu in de herfst nog vol in bloei. Het is een vredig dorp, met allemaal mooie geschilderde deuren. Het mag dan wel 29 graden zijn, maar we zien de rook uit de schoorstenen komen. Ik heb het natuurlijk over het meest vredige dorp van Nieuw-Zeeland; Hobbiton. Bij vele van jullie zal er vast al een lampje branden. Zoals jullie in de vorige verslagen hebben kunnen lezen zijn de films van The Lord of the Rings in Nieuw-Zeeland opgenomen. Alle sets en huizen zijn na de opnames vernietigd. De regisseur van deze films kwam 10 jaar na The Lord of the Rings met het idee The Hobbit te verfilmen. Sommige dorpen moesten opnieuw gebouwd worden. De eigenaar van de grond vond het prima als de film hier opnieuw wordt opgenomen, op 1 voorwaarde: dit keer moet het dorp van permanent materiaal gemaakt worden. En nu is Hobbiton een grote toeristische trekpleister geworden. We worden met een bus via de heuvels met schapen erop naar de entree van het dorpje gereden. Geweldig om op de filmset te staan. Alles om ons heen is zo mooi gedetailleerd, de was hangt aan de lijn, de moestuinen staan vol in bloei etc etc. Je krijgt daadwerkelijk het gevoel dat het hier leeft. We lopen langs de hobbit holletjes en even later lopen we over de brug langs de watermolen richting The Green Dragon, wat een café is. Ze hebben hier zelf gebrouwen bier, en laat dat nou net gratis zijn. Wij als echte Nederlander laten dit gratis rondje dan ook niet schieten! Het is geweldig om een kijkje te nemen in dit dorp, ook als je geen liefhebber bent van de films. Vanwege onze grote voeten dachten sommige toeristen dat wij hier leven.
Als we in Rotorua aankomen ruikt het vreemd, we zitten in een apart gebied met vulkanische activiteiten. In de avond worden we opgehaald door een Maori familie en worden naar hun kamp gebracht. De Maori's zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, maar hebben eigenlijk geen plek meer om te leven zoals ze vroeger deden. Deze familie heeft zijn eigen kamp vlakbij Rotorua. Wij mogen 1 avond op bezoek bij de Maori's. Samen met 15 andere nationaliteiten (wij zijn de enige Nederlanders, woehoe) zijn we op bezoek in het kamp. Als we allemaal om het meer staan komt de oorlogskano met Warriors aangevaren. Met strijdkreten en veel gebrul komen ze aan land. De hoofdman uit het publiek (die was gekozen) werd welkom geheten door de opperman van de Maori's. En dan begint de show met veel dans, historie, cultuur, muziek en vooral veel humor. Tot slot mag de Haka (oorlogsdans) niet ontbreken. Wie nog nooit een Haka heeft gezien raad ik aan om op YouTube naar "haka all blacks" te zoeken. Het is een dans die zo bedreigend mogelijk over moet komen, dit doe je door je ogen zo wijd mogelijk open te houden en je tong zo ver mogelijk uit te steken. Geweldig om te zien, en wat een tongspieren! Tot slot krijgen we te horen wat de betekenis van de tattoos zijn. En dan door naar het diner; de Hangi. De Hangi is eten dat onder de grond wordt klaargemaakt. Op de een of andere manier werd ik uitgekozen om de belangrijkste taak van de avond te voltooien. Ik mag de Hangi presenteren door de doeken boven het eten weg te halen. De meeste mensen beginnen gelijk te kwijlen. Ik mocht natuurlijk de eerste aardappel proeven (die gloeiend heet was, maar erg lekker). Nadat iedereen was uitgegeten (lees: de Amerikanen 5 keer hadden opgeschept) was het tijd om de achtertuin te bekijken. Hier werd uitleg gegeven over kruiden, geneesmiddelen en bomen die je als koelkast kan gebruiken. Tot slot lieten ze hun vijver (natuurlijke bron) zien waar allemaal gloeiwormpjes in zitten, deze geven licht in het donker.
De volgende dag gaan we naar de Wai-O-Tapu thermal wonderland; dit is geen pretpark. Nee, dit park bestaat uit vulkanische warmwaterbronnen. Deze bronnen stinken een uur in de wind. Toch is het uniek om zoveel verschillende bronnen in zo een kleine afstand van elkaar te hebben. Er zijn een aantal bronnen zeer indrukwekkend. Elke dag stipt om 10.15 (zelfs terwijl gisteren de wintertijd is ingegaan) spuit de Lady Knox geiser. Nou we hebben geklokt, maar hij was 10 minuten te laat. Daarnaast is het geen natuurlijke eruptie. Nee, ze gooien een beetje zeeppoeder in de geiser et voila. Na een tijdje hadden we het wel gezien en vooral geroken! In de middag hebben we een wandeling door de redwoods gemaakt en hebben we onze longen een beetje kunnen neutraliseren. De redwoods staan bekend om zijn rode bomen (logisch), daarnaast hebben ze een gigantische omtrek.
Van Rotorua gaat onze reis verder naar het schiereiland Coromandel Peninsula, wat ten oosten van Auckland ligt. Onderweg stoppen we bij de Hauraki plains, dit is een verlaten mijnwerkersplaats. De wandeling brengt ons langs verlaten mijnschachten. De rails ligt er nog en en brengt ons door tunnels de bergen en schitterende natuur in. We rijden verder naar Opoutere, hier overnachten we. Naast het hostel ligt een mooi zandstrand van 5km lang, en er is bijna niemand te bekennen!
De volgende dag regent het. Als we wegrijden willen we de ruitenwissers aanzetten; de knipperlichten gaan aan. Het blijft wennen. Als we verder rijden is het weer droog en begint de zon door te komen. We rijden naar Hot water beach, dit is een strand waar je je eigen hotpool kan graven. Het water onder de grond is daar ongeveer 100 graden, met wat zeewater erbij is het dan lekker badderen. Je ziet dan ook mensen met hun schepje een kuil graven, en dan gaan ze in hun eigen poeltje liggen. Wij vonden het prima om even met onze voeten in het warme water/zand te staan. Ondanks de unieke omstandigheden vond ik het ook knulligheid ten top. Veel mensen zie je met hun schepje en emmertje een kuiltje graven. Wij wenste de mensen veel succes en rijden verder naar Cathedral Cove.
Na 40 minuten lopen komen we bij de door het water uitgeslepen rots. De rots is mooi, maar het strand daarnaast ziet er net zo aantrekkelijk uit. We besluiten dan ook even lekker een handdoekje te leggen en te genieten van de zon. In de middag rijden we door naar Whitianga.
De volgende dag gaan we door naar het westen van het schiereiland. We waren nog niet erg onder de indruk van het schiereiland. Maar de westkust is heel anders. We rijden langs de Waiau Falls, dit is een van de mooiste poeltjes die we tot nu toe hebben gezien. Vervolgens komen we bij een klein dorpje genaamd Coromandel aan. Coromandel ligt in een schitterende baai. Vanuit Coromandel zijn er een aantal onverharde wegen naar het noorden. Wij besluiten om deze wegen maar eens te testen. Al snel klimmen we met de auto en komen we op mooie uitzichtpunten. De ene baai is nog mooier dan de andere.
De volgende dag rijden we weer terug naar het zuiden naar het dorpje Waitomo. In Waitomo is er meer onder dan boven de grond te beleven. Wij gaan de Waitomo Caves in en gaan op zoek naar Glowworms. We hadden er vooraf veel wisselende verhalen over gehoord. We moesten het dan zelf maar eens gaan beleven. En daar dan gaan we dan, de grotten in. Voordat we de glowworms bezoeken gaan we naar de stalagmieten en stalactieten van de grotten en krijgen we de kathedraal van de grot te zien. Een kleine Micheal Jackson laat met zijn zangkunst horen waarom het de kathedraal wordt genoemd. En dan verder naar de glowworms. We stappen in een bootje en even later drijven we onder een blauwe insectenhemel. Indrukwekkend! In de avond slapen we in Hamilton. The Royals zijn ondertussen in Auckland en hebben een zeilwedstrijd met America's Cup boten tegen elkaar gevaren. Kate won natuurlijk.
Ongeveer 20km ten oosten van Hamilton ligt een dorpje genaamd Cambridge. Vandaag komen de Duke en Duchess (niet verwarren met Dutchess, dat zijn wij) van Cambridge langs in Cambridge. Ik heb het dan ook over het "lovely" koppel William en Kate. Sinds hun aankomst staat het hele land op zijn kop. Iedereen is enthousiast over ze. Je kan zelfs wedden welke kleur of welk merk jurk Kate morgen aandoet. Wij brengen ze vandaag ook een bezoekje. José doet voor de gelegenheid een groene jurk aan. Onderweg naar Cambridge zien we aan weerskanten the Union Jack (Engelse vlag) hangen. De etalages staan vol met thee servies en foto's van de koninklijke familie. Helemaal vooraan kunnen we niet meer staan, sommige mensen hadden gisteren hun plekje al gereserveerd. Veel vrouwen komen in jurkjes, anderen hebben de vlag om, en nog anderen zien er gewoon belachelijk uit (vrouwen van boven de 40 als vlinder verkleed). De stemming is echter ongelofelijk! De mensen zijn helemaal gespannen, vooral om Kate te zien. Het wordt steeds drukker en drukker. Ongeveer 15.000 mensen hebben zich om de dranghekken verzameld. En dan is het wachten. De live radio houdt ons op de hoogte. En daar zijn ze dan, José en ik konden ze zien, maar veel mensen waren veel te klein om ze te kunnen zien. Ik voorzag ze dan ook van live verslag. What colour is the dress today? Ladies and gentleman, it is... Green! Well done! Iedereen blij. Wat William aanheeft interesseert niemand, het enige commentaar wat ik over hem hoorde was: God he looks bold (kaal). Tja daar moet je het mee doen. Even later kwam William onze kant op om handen te schudden met het publiek. Sommige mensen stonden echt te stuiteren. Zijn ze lekker dan ons koningskoppel? Ja. Waarschijnlijk is de jurk van Kate nu uitverkocht. Het was leuk om deze sfeer samen met de locals mee te maken. We rijden door naar Auckland.
Auckland is volgende week ons eindstation. Blijven jullie daar dan een week? Nee, maandag rijden we door naar het noorden en vrijdag moeten we de auto weer inleveren. In de ochtend gaan we de Skytower in. Hoewel deze toren een stuk kleiner is dan de Dubai toren geeft deze een goede indruk van de stad.
Maar we zijn in Auckland voor de sport. Nieuw-Zeeland was niet echt succesvol op de winterspelen; 0 medailles. Daarnaast kunnen ze ook niet voetballen. Ze zijn echter wel de absolute wereldkampioen in rugby. Met het team the All Blacks verslaan ze alle andere landen. Helaas speelt het nationale elftal niet nu wij in Nieuw-Zeeland zijn. Gelukkig zijn er wel andere competities aan de gang. We hebben veel rondgekeken en gevraagd wat voor soort wedstrijd wij zouden kunnen bezoeken. Nieuw-Zeeland heeft 1 team dat actief is in de NRL league; The Warriors. Vandaag nemen The Warriors (nr.14 op de ranglijst) het op tegen The Bulldogs (nr.2) uit Australië. Afgelopen week hadden The Warriors met 37-6 verloren, met het gevolg dat de trainer is ontslagen. We denken dan ook dat ze deze week flink worden ingemaakt. Maar zoals ze in Nederland zeggen: de bal is rond (alleen niet bij rugby). Als we in het stadion aankomen zijn de Warriors en Bulldogs junioren nog aan het spelen. Ze worden dan wel junior genoemd, maar ik kan jullie verzekeren dat ze 4 keer zo breed zijn dan ik ben. The Warriors junioren wonnen met 58-20. Om 4 uur begint de echte wedstrijd. The Warriors beginnen goed en komen zelfs op 10-0 voorsprong. Vlak voor rust komen the Bulldogs nog terug tot 10-6 en lijken ze de wedstrijd onder controle te krijgen. De tweede helft komt de wedstrijd pas echt los, de punten vallen op en neer en de tackles worden steeds harder. Het publiek ging uit hun dak, en wij werden meegezogen in het enthousiasme. De spanning was om te snijden. 5 minuten voor tijd staat het nog 20-18 voor the Warriors. The Bulldogs maken toch nog een punt waardoor de stand op 20-20 komt. De bal ging alle kanten op maar The Warriors verzuimde om het af te maken. En als de ene ploeg niet scoort, dan gebeurt dat altijd aan de andere kant. In de laatste minuut scoren the Bulldogs door de bal tussen de palen te schieten. De laatste seconden bleven spannend maar de stand bleef 20-21. Jammer voor de fans, maar wij hebben wel een fantastische wedstrijd gezien! Het spel gaat zo snel en de jongens hebben echt veel conditie en uithoudingsvermogen. Daarnaast vind ik het knap dat er niemand geblesseerd is uitgevallen, de tackles waren namelijk niet echt zachtjes. Al met al een topbeleving! In de avond hebben we nog even de Skyline van Auckland by night bekeken.
Ik hoop dat jullie weer hebben genoten van het verslag. Volgende week (na het vliegen) het laatste verslag. 20 april vliegen wij alweer terug. Dubai voelt onderhand al aan als een andere vakantie. Maar tot de 20e gaan we nog volop genieten.
Groetjes,
Wilmar en José
In Taupo hebben we kunnen ontspannen en hebben de beentjes rust gekregen. De volgende dag gaan we verder naar Rotorua, dit is een van de meest toeristische steden van het noordereiland. De omgeving waar we doorheen rijden is minder indrukwekkend dan op het zuidereiland. Voordat we naar Rotorua gaan, bezoeken we een klein dorpje vlakbij Matamata. Het is eigenlijk meer een heuvel met water en een schitterende brug. Het gras is daar groener dan in de rest van Nieuw-Zeeland, en de bomen en planten staan daar zelfs nu in de herfst nog vol in bloei. Het is een vredig dorp, met allemaal mooie geschilderde deuren. Het mag dan wel 29 graden zijn, maar we zien de rook uit de schoorstenen komen. Ik heb het natuurlijk over het meest vredige dorp van Nieuw-Zeeland; Hobbiton. Bij vele van jullie zal er vast al een lampje branden. Zoals jullie in de vorige verslagen hebben kunnen lezen zijn de films van The Lord of the Rings in Nieuw-Zeeland opgenomen. Alle sets en huizen zijn na de opnames vernietigd. De regisseur van deze films kwam 10 jaar na The Lord of the Rings met het idee The Hobbit te verfilmen. Sommige dorpen moesten opnieuw gebouwd worden. De eigenaar van de grond vond het prima als de film hier opnieuw wordt opgenomen, op 1 voorwaarde: dit keer moet het dorp van permanent materiaal gemaakt worden. En nu is Hobbiton een grote toeristische trekpleister geworden. We worden met een bus via de heuvels met schapen erop naar de entree van het dorpje gereden. Geweldig om op de filmset te staan. Alles om ons heen is zo mooi gedetailleerd, de was hangt aan de lijn, de moestuinen staan vol in bloei etc etc. Je krijgt daadwerkelijk het gevoel dat het hier leeft. We lopen langs de hobbit holletjes en even later lopen we over de brug langs de watermolen richting The Green Dragon, wat een café is. Ze hebben hier zelf gebrouwen bier, en laat dat nou net gratis zijn. Wij als echte Nederlander laten dit gratis rondje dan ook niet schieten! Het is geweldig om een kijkje te nemen in dit dorp, ook als je geen liefhebber bent van de films. Vanwege onze grote voeten dachten sommige toeristen dat wij hier leven.
Als we in Rotorua aankomen ruikt het vreemd, we zitten in een apart gebied met vulkanische activiteiten. In de avond worden we opgehaald door een Maori familie en worden naar hun kamp gebracht. De Maori's zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, maar hebben eigenlijk geen plek meer om te leven zoals ze vroeger deden. Deze familie heeft zijn eigen kamp vlakbij Rotorua. Wij mogen 1 avond op bezoek bij de Maori's. Samen met 15 andere nationaliteiten (wij zijn de enige Nederlanders, woehoe) zijn we op bezoek in het kamp. Als we allemaal om het meer staan komt de oorlogskano met Warriors aangevaren. Met strijdkreten en veel gebrul komen ze aan land. De hoofdman uit het publiek (die was gekozen) werd welkom geheten door de opperman van de Maori's. En dan begint de show met veel dans, historie, cultuur, muziek en vooral veel humor. Tot slot mag de Haka (oorlogsdans) niet ontbreken. Wie nog nooit een Haka heeft gezien raad ik aan om op YouTube naar "haka all blacks" te zoeken. Het is een dans die zo bedreigend mogelijk over moet komen, dit doe je door je ogen zo wijd mogelijk open te houden en je tong zo ver mogelijk uit te steken. Geweldig om te zien, en wat een tongspieren! Tot slot krijgen we te horen wat de betekenis van de tattoos zijn. En dan door naar het diner; de Hangi. De Hangi is eten dat onder de grond wordt klaargemaakt. Op de een of andere manier werd ik uitgekozen om de belangrijkste taak van de avond te voltooien. Ik mag de Hangi presenteren door de doeken boven het eten weg te halen. De meeste mensen beginnen gelijk te kwijlen. Ik mocht natuurlijk de eerste aardappel proeven (die gloeiend heet was, maar erg lekker). Nadat iedereen was uitgegeten (lees: de Amerikanen 5 keer hadden opgeschept) was het tijd om de achtertuin te bekijken. Hier werd uitleg gegeven over kruiden, geneesmiddelen en bomen die je als koelkast kan gebruiken. Tot slot lieten ze hun vijver (natuurlijke bron) zien waar allemaal gloeiwormpjes in zitten, deze geven licht in het donker.
De volgende dag gaan we naar de Wai-O-Tapu thermal wonderland; dit is geen pretpark. Nee, dit park bestaat uit vulkanische warmwaterbronnen. Deze bronnen stinken een uur in de wind. Toch is het uniek om zoveel verschillende bronnen in zo een kleine afstand van elkaar te hebben. Er zijn een aantal bronnen zeer indrukwekkend. Elke dag stipt om 10.15 (zelfs terwijl gisteren de wintertijd is ingegaan) spuit de Lady Knox geiser. Nou we hebben geklokt, maar hij was 10 minuten te laat. Daarnaast is het geen natuurlijke eruptie. Nee, ze gooien een beetje zeeppoeder in de geiser et voila. Na een tijdje hadden we het wel gezien en vooral geroken! In de middag hebben we een wandeling door de redwoods gemaakt en hebben we onze longen een beetje kunnen neutraliseren. De redwoods staan bekend om zijn rode bomen (logisch), daarnaast hebben ze een gigantische omtrek.
Van Rotorua gaat onze reis verder naar het schiereiland Coromandel Peninsula, wat ten oosten van Auckland ligt. Onderweg stoppen we bij de Hauraki plains, dit is een verlaten mijnwerkersplaats. De wandeling brengt ons langs verlaten mijnschachten. De rails ligt er nog en en brengt ons door tunnels de bergen en schitterende natuur in. We rijden verder naar Opoutere, hier overnachten we. Naast het hostel ligt een mooi zandstrand van 5km lang, en er is bijna niemand te bekennen!
De volgende dag regent het. Als we wegrijden willen we de ruitenwissers aanzetten; de knipperlichten gaan aan. Het blijft wennen. Als we verder rijden is het weer droog en begint de zon door te komen. We rijden naar Hot water beach, dit is een strand waar je je eigen hotpool kan graven. Het water onder de grond is daar ongeveer 100 graden, met wat zeewater erbij is het dan lekker badderen. Je ziet dan ook mensen met hun schepje een kuil graven, en dan gaan ze in hun eigen poeltje liggen. Wij vonden het prima om even met onze voeten in het warme water/zand te staan. Ondanks de unieke omstandigheden vond ik het ook knulligheid ten top. Veel mensen zie je met hun schepje en emmertje een kuiltje graven. Wij wenste de mensen veel succes en rijden verder naar Cathedral Cove.
Na 40 minuten lopen komen we bij de door het water uitgeslepen rots. De rots is mooi, maar het strand daarnaast ziet er net zo aantrekkelijk uit. We besluiten dan ook even lekker een handdoekje te leggen en te genieten van de zon. In de middag rijden we door naar Whitianga.
De volgende dag gaan we door naar het westen van het schiereiland. We waren nog niet erg onder de indruk van het schiereiland. Maar de westkust is heel anders. We rijden langs de Waiau Falls, dit is een van de mooiste poeltjes die we tot nu toe hebben gezien. Vervolgens komen we bij een klein dorpje genaamd Coromandel aan. Coromandel ligt in een schitterende baai. Vanuit Coromandel zijn er een aantal onverharde wegen naar het noorden. Wij besluiten om deze wegen maar eens te testen. Al snel klimmen we met de auto en komen we op mooie uitzichtpunten. De ene baai is nog mooier dan de andere.
De volgende dag rijden we weer terug naar het zuiden naar het dorpje Waitomo. In Waitomo is er meer onder dan boven de grond te beleven. Wij gaan de Waitomo Caves in en gaan op zoek naar Glowworms. We hadden er vooraf veel wisselende verhalen over gehoord. We moesten het dan zelf maar eens gaan beleven. En daar dan gaan we dan, de grotten in. Voordat we de glowworms bezoeken gaan we naar de stalagmieten en stalactieten van de grotten en krijgen we de kathedraal van de grot te zien. Een kleine Micheal Jackson laat met zijn zangkunst horen waarom het de kathedraal wordt genoemd. En dan verder naar de glowworms. We stappen in een bootje en even later drijven we onder een blauwe insectenhemel. Indrukwekkend! In de avond slapen we in Hamilton. The Royals zijn ondertussen in Auckland en hebben een zeilwedstrijd met America's Cup boten tegen elkaar gevaren. Kate won natuurlijk.
Ongeveer 20km ten oosten van Hamilton ligt een dorpje genaamd Cambridge. Vandaag komen de Duke en Duchess (niet verwarren met Dutchess, dat zijn wij) van Cambridge langs in Cambridge. Ik heb het dan ook over het "lovely" koppel William en Kate. Sinds hun aankomst staat het hele land op zijn kop. Iedereen is enthousiast over ze. Je kan zelfs wedden welke kleur of welk merk jurk Kate morgen aandoet. Wij brengen ze vandaag ook een bezoekje. José doet voor de gelegenheid een groene jurk aan. Onderweg naar Cambridge zien we aan weerskanten the Union Jack (Engelse vlag) hangen. De etalages staan vol met thee servies en foto's van de koninklijke familie. Helemaal vooraan kunnen we niet meer staan, sommige mensen hadden gisteren hun plekje al gereserveerd. Veel vrouwen komen in jurkjes, anderen hebben de vlag om, en nog anderen zien er gewoon belachelijk uit (vrouwen van boven de 40 als vlinder verkleed). De stemming is echter ongelofelijk! De mensen zijn helemaal gespannen, vooral om Kate te zien. Het wordt steeds drukker en drukker. Ongeveer 15.000 mensen hebben zich om de dranghekken verzameld. En dan is het wachten. De live radio houdt ons op de hoogte. En daar zijn ze dan, José en ik konden ze zien, maar veel mensen waren veel te klein om ze te kunnen zien. Ik voorzag ze dan ook van live verslag. What colour is the dress today? Ladies and gentleman, it is... Green! Well done! Iedereen blij. Wat William aanheeft interesseert niemand, het enige commentaar wat ik over hem hoorde was: God he looks bold (kaal). Tja daar moet je het mee doen. Even later kwam William onze kant op om handen te schudden met het publiek. Sommige mensen stonden echt te stuiteren. Zijn ze lekker dan ons koningskoppel? Ja. Waarschijnlijk is de jurk van Kate nu uitverkocht. Het was leuk om deze sfeer samen met de locals mee te maken. We rijden door naar Auckland.
Auckland is volgende week ons eindstation. Blijven jullie daar dan een week? Nee, maandag rijden we door naar het noorden en vrijdag moeten we de auto weer inleveren. In de ochtend gaan we de Skytower in. Hoewel deze toren een stuk kleiner is dan de Dubai toren geeft deze een goede indruk van de stad.
Maar we zijn in Auckland voor de sport. Nieuw-Zeeland was niet echt succesvol op de winterspelen; 0 medailles. Daarnaast kunnen ze ook niet voetballen. Ze zijn echter wel de absolute wereldkampioen in rugby. Met het team the All Blacks verslaan ze alle andere landen. Helaas speelt het nationale elftal niet nu wij in Nieuw-Zeeland zijn. Gelukkig zijn er wel andere competities aan de gang. We hebben veel rondgekeken en gevraagd wat voor soort wedstrijd wij zouden kunnen bezoeken. Nieuw-Zeeland heeft 1 team dat actief is in de NRL league; The Warriors. Vandaag nemen The Warriors (nr.14 op de ranglijst) het op tegen The Bulldogs (nr.2) uit Australië. Afgelopen week hadden The Warriors met 37-6 verloren, met het gevolg dat de trainer is ontslagen. We denken dan ook dat ze deze week flink worden ingemaakt. Maar zoals ze in Nederland zeggen: de bal is rond (alleen niet bij rugby). Als we in het stadion aankomen zijn de Warriors en Bulldogs junioren nog aan het spelen. Ze worden dan wel junior genoemd, maar ik kan jullie verzekeren dat ze 4 keer zo breed zijn dan ik ben. The Warriors junioren wonnen met 58-20. Om 4 uur begint de echte wedstrijd. The Warriors beginnen goed en komen zelfs op 10-0 voorsprong. Vlak voor rust komen the Bulldogs nog terug tot 10-6 en lijken ze de wedstrijd onder controle te krijgen. De tweede helft komt de wedstrijd pas echt los, de punten vallen op en neer en de tackles worden steeds harder. Het publiek ging uit hun dak, en wij werden meegezogen in het enthousiasme. De spanning was om te snijden. 5 minuten voor tijd staat het nog 20-18 voor the Warriors. The Bulldogs maken toch nog een punt waardoor de stand op 20-20 komt. De bal ging alle kanten op maar The Warriors verzuimde om het af te maken. En als de ene ploeg niet scoort, dan gebeurt dat altijd aan de andere kant. In de laatste minuut scoren the Bulldogs door de bal tussen de palen te schieten. De laatste seconden bleven spannend maar de stand bleef 20-21. Jammer voor de fans, maar wij hebben wel een fantastische wedstrijd gezien! Het spel gaat zo snel en de jongens hebben echt veel conditie en uithoudingsvermogen. Daarnaast vind ik het knap dat er niemand geblesseerd is uitgevallen, de tackles waren namelijk niet echt zachtjes. Al met al een topbeleving! In de avond hebben we nog even de Skyline van Auckland by night bekeken.
Ik hoop dat jullie weer hebben genoten van het verslag. Volgende week (na het vliegen) het laatste verslag. 20 april vliegen wij alweer terug. Dubai voelt onderhand al aan als een andere vakantie. Maar tot de 20e gaan we nog volop genieten.
Groetjes,
Wilmar en José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
