Such a small world

Hallo allemaal! Welkom bij deel 4 van ons blog. De foto's van de vorige keer zijn eindelijk te bewonderen bij het vorige verslag.

In het vorige verslag vertelde ik dat we the Kepler Track (een van the great walks van NZ) hadden gelopen. De dagen daarna zijn we nog een aantal andere lopers tegengekomen en die vertelde ons nog wat nieuwtjes. Zo zouden de straten in Christchurch (waar we de reis zijn begonnen) helemaal onder water staan. En 5 dagen voordat wij de Kepler Track gingen lopen is er een sneeuwstorm op de toppen geweest waardoor wandelaars geëvacueerd moesten worden met helikopters. Het is bizar om te horen hoe het weer hier in korte tijd compleet kan veranderen. 

De dag na de wandeling hebben we geen tijd om uit te slapen en bij te komen. Om 7 uur gaat de wekker, we gaan naar Milford. De weg tussen Te Anau en Milford is de enige autoweg naar Milford en is ongeveer 2 uur rijden. We hopen dat het droog is, want het regent daar meer dan 200 dagen per jaar. Onderweg ziet het er bewolkt uit. Maar, zo hebben we een dag eerder gezien, de bewolking kan opeens verdwijnen. Daar hopen we dan maar op. Deze weg gaat dwars door de bergen, helaas kunnen we weinig van de bergen zien door de laaghangende bewolking. 

Als we in Milford aankomen zien we dat het alleen maar uit een parkeerplaats en een haven bestaat. Wij hebben een rondvaart rond het middaguur geboekt, in de hoop dat de bewolking wegtrekt. Tijdens het varen zien we hoe enorm de fjorden zijn. Het leek wel alsof we in madurodam waren, maar dat wij nu de miniatuurpoppetjes zijn. Helaas kunnen we de toppen niet zien. De bewolking heeft echter wel iets mysterieus. Als we na een uur bij de Tasman Sea uitkomen zien we zonnestralen achter ons doorkomen. Zal het dan toch opklaren?

We varen weer terug, en na een half uur varen stoppen we op een platform. Hier stappen wij over. Wij mogen gaan kajakken! Zwemvestje om en daar gaan we. De wolken trekken steeds meer weg. Het is heerlijk! Alleen de sandflies zijn irritant. Ze moeten vooral José hebben. We kajakken langs een rivier, waarvan we de oorsprong (de gletsjer) ver boven de rivier in de bergen zien liggen. Een mooi gezicht. We voelen ons nog nietiger in de kajak dan in de rondvaartboot. 

Eenmaal terug op het platform gaan we 10 meter onder water en zien speciale vissen en koraal in een observatorium. We zien zwart koraal (wat eigenlijk gewoon wit is). Normaal komt dit koraal pas op 50 meter diepte voor, maar door de unieke omstandigheden van Milford kan dit koraal minder diep leven. 

De opvolgende dag blijven we in de buurt van Milford en gaan we rond het middaguur (dan gaan de wolken weg) naar the divide, hier kan je mooi wandelen. Als we naar the divide rijden zien we wat we de dag daarvoor niet zagen: de bergen waar je dwars doorheen rijdt. Een van de mooiste wegen van de wereld! We maken een wandeling naar key summit waar 3 uur voor staat. Dat is nu natuurlijk een lachertje na de Kepler, een makkie, een colletje van de eerste klasse! Maar het uitzicht was subliem! 

De volgende dag vertrekken we naar Queenstown, de meest toeristische plek van NZ. Queenstown ligt ongeveer 70km naast Milford. Maar omdat er maar 1 weg is moeten we om de berg heen rijden wat ongeveer 300 km is. We gaan nog even een zijweg in richting de Mavora Lakes, waar we opnieuw de natuur in gaan. Deze plek behoort nu absoluut tot een van onze favorieten. Waarom? 1. Omdat het daar heel mooi is. 2. Omdat er bijna geen toerist te bekennen is. Geweldig! Na een mooie wandeling rijden we verder van het minst toeristische naar het meest toeristische gedeelte van NZ; Queenstown. We blijven hier 5 nachten. 

De eerste dag gaan we naar Arrowtown, dit is een oud goudzoekersdorpje. Het is een leuk dorp. Vanuit Arrowtown gaan we mountainbiken richting Kawaurau. We fietsen door hele mooie stukken natuur en over bruggen 50 meter boven het dal. Op die bruggen (die ook meebewegen) kan je beter vooruit blijven kijken! Onze laatste brug was een brug waar veel mensen vanaf springen. Niet omdat ze suïcidaal zijn maar omdat ze 1 minuut op hun kop aan een elastiek willen hangen. Gelukkig was er ook een restaurant bij want we waren onze lunch vergeten. We hebben mooi uitzicht op de twijfelende mensen die uiteindelijk gewoon naar beneden worden gegooid. Ik vond het nogal wat voor 180 dollar (108 euro)! Omdat wij onze lunch al op hadden leek het ons niet verstandig om te springen. Anders hadden we het natuurlijk gedaan. ;)

In de avond zag ik een stel Nederlanders op een terras zitten, ik denk ze te herkennen maar weet het niet zeker. Ik vraag are you from Holland? Yes was het antwoord. Are you from Woubrugge (het dorp waar ik ook woon)? Ze keken mij aan alsof ze in bananasplit zaten. Maar wie ben jij dan? Burgman. Het kwartje viel. We wisten van elkaar via mijn ouders dat we naar Nieuw-Zeeland gingen, maar we kenden elkaar alleen maar vaag van gezicht. Such a small world. We hebben de avond gezellig op het terras doorgebracht en verhalen uitgewisseld. 

De volgende dag weer vroeg eruit, 7.30 moeten we bij de bushalte staan. We worden opgepikt om naar Glenorchy te rijden. We gaan jetboaten op de Dart River. Een jetboat is een soort speedboot die over laag water kan varen. Daarnaast doet die nog allemaal 360`s en gaat die vlak langs de kant waarbij je soms je hart vasthoudt. We gaan ongeveer 80km/h stroomopwaarts driftend over de smalle rivier. Wij zaten achter de kapitein/chauffeur en hadden goed uitzicht. Ik hoop dat de mensen achter ons ook wat konden zien. 

Toen de stroming te sterk werd was dat het einde van de rit. We mochten eruit, en stappen over op een funyak (opblaasbare kayak). We mogen nu gelukkig met de stroming mee en funyakken in een schitterend natuurgebied. Het was geweldig! En het weer? 25 graden en geen wolk te bekennen; we mogen niet klagen. 

De dag daarna keren we terug naar Arrowtown. Maar nu gaan we een rondwandeling maken door de bergen en hopen we een goudader te vinden. Helaas was dat niet gelukt; gelukkig was de wandeling opnieuw fantastisch. Onderweg zagen we nog serieuze goudzoekers. 

In de middag en de laatste dag hebben we Queenstown bezocht. Het was vooral toeristisch maar ook een gezellige stad. De wijn is echter niet te betalen en is te vergelijken met de prijzen op Montmartre (Parijs). We betaalde slechts 27 dollar voor 2 wijntjes wat neerkomt op 16 euro. 

We vertrekken uit Queenstown en gaan richting Wanaka. Onderweg hadden we nog met een andere Woubruggenaar (een teamgenoot) afgesproken (dit keer geen toeval), hij reist precies de andere kant op. 

Eenmaal in Wanaka begint het te bewolken, we gaan nog even het dorpje in en kijken uit over het gigantische meer. De donkere wolken komen er aan! Regen. 

De volgende dag staat opnieuw een wandeling op het programma, maar we weten eigenlijk niet zo goed wat de wandeling inhoudt. We rijden Wanaka uit en komen op een onverharde weg (opnieuw), en volgen deze voor 50 minuten. Af en toe moeten we door rivieren vanwege de regen van gisteren (daar waren we ook voor gewaarschuwd). De rit naar de wandeling was een van de mooiste ritten die we gemaakt hebben! Aan het einde van de weg begint de wandeling. We weten dat we naar een gletsjer lopen genaamd Rob Roy's gletsjer, we weten alleen niet hoe dichtbij we komen. Het is opnieuw heerlijk rustig en maar weinig toeristen doen deze wandeling. We stijgen in het begin enorm maar hebben een goed tempo. Eenmaal boven is het uitzicht fenomenaal! Beter dan alle vorige uitzichten. We denken dat dit het mooiste is wat we in Nieuw-Zeeland te zien krijgen. We staan vlakbij de gletsjer en zien tientallen watervallen onder de gletsjer meters naar beneden kletteren. Woorden kunnen niet beschrijven hoe mooi het was. De dag begon ontwetend maar eindigde in misschien wel het mooiste uitzicht van de wereld. Misschien hadden we dan toch geluk met de regen die de dag ervoor was gevallen (anders was er misschien geen waterval te zien).

Op de terugweg hadden we voor het eerst file in Nieuw-Zeeland! File op een onverharde weg? Vragen jullie je dan vast af. Ja, maar geen file zoals je in Nederland verwacht. Honderden schapen liepen over de weg en werden door de boer, maar vooral door de honden naar een ander land begeleid. Geweldig om te zien! We voelde ons een beetje als in de reclame van even Apeldoorn bellen, toen we alle schapen om onze auto heen zagen. 

Het is een heel verhaal geworden, ik hoop dat jullie meegenieten! De foto's probeer ik er zo nog op te zetten. 

Groeten,
José en Wilmar